Ik bedekte mijn hoofd, zette mijn sluier op en haalde mijn tailleomslag aan en ging toen zijn stappen volgen tot hij Baqi' bereikte. Hij stond daar een lange tijd. Hij hief toen zijn handen drie keer op en keerde terug en ik keerde ook terug. Hij verhaastte zijn stappen en ik verhaastte ook mijn stappen. Hij liep en ik liep ook. Hij kwam (naar het huis) en ik kwam ook (naar het huis). Ik, nochtans, ging hem vooraf en ik ging binnen (het huis), en lag zoals ik in het bed lag, hij ging het (huis) binnen, en zei: Wat is het, O 'A'isha, dat u uit adem ben? Ik zei: Er is niets. Hij zei: Vertelt dat aan mij of het Doordringende en het Bewuste mij anders zou informeren. Ik zei: Boodschapper van Allah , moge mijn vader en moeder verlossing voor u zijn en vertelde ik aan hem (het hele verhaal). Hij zei: Was het de donkere (van uw schaduw) die ik voor me zag? Ik zei: Ja.

Hij duwde me op de borst die me pijn veroorzaakte, en zei toen: Dacht u dat Allah en Zijn Boodschapper u onrechtvaardig zouden behandelen? Zij zei: Wat de mensen ook verbergen, Allah zal het weten. Hij zei: Gabriel kwam naar me toen u me zag. Hij riep me en hij verborg zich van u. Ik beantwoordde aan zijn oproep, maar ik verborg ook hem van u (daarom kwam hij niet naar u), aangezien u niet volledig gekleed was. Ik dacht dat u was gaan slapen, en ik hield er niet van om u te wekken, vrezende dat u misschien bang zou worden. Gabriel zei: Uw Heer heeft u bevolen om naar de inwoners van Baqi' te gaan (naar hen die in de graven liggen) en vergiffenis voor hen te vragen. Ik zei: Boodschapper van Allah , hoe zou ik voor hen moeten bidden (hoe zou ik vergiffenis voor hen moeten vragen)? Hij zei: Zeg, De Vrede op de inwoners van deze stad (kerkhof) onder de gelovigen en de Moslims, en moge Allah genade op hen rusten die voor ons zijn heen gegaan, en degenen die later komen, en wij, als Allah het wilt, zullen bij u aansluiten.